பரந்த வெளியில் .. சிதறுண்டு கிடக்கிறது என் பழைய இருப்பு
வெள்ளை மல்லிகை மலர்களில் மென்இதழ்களாய்..
கரு முகிலும் வெண்பனியும்
சருகுகளை ஸ்பரித்து செல்லும் மென்காற்றும் கூட
அதை நாசம் செய்யலாம்..
யாருமற்ற அநாதையாய் ..ஏங்கித்தவித்து..
மெதுமெதுவாய் அது வாடிப்போகும்….
காதலால் கட்டுண்ட என் விலங்குகள் அறுந்து
வானவெளியெங்கும் கருமுகில்களை சுற்றியவாறு
பரந்தது....
..காணாமல் போனது..!!
நீங்கள் யாரும் உங்கள் நாசம் செய்யும்
துர் வாடை வாயினால்…
எந்த ..கேள்வியும் கேட்க வேண்டாம்..
என் இருப்பற்றுப்போன கதைகளை என்னிடம் கிளற வேண்டாம்..
என் புது இருப்பு..
பூக்கூடைகளில் இருந்து..
ரோஐாக்களையும் .. அல்லிகளையும்
அள்ளியெடுத்தபடியும்..
அவ்வப்போது தென்படும் தென்றலுக்கு முத்தம் கொடுத்தபடியும்
தொடரும்..!!!
10/10/2007