மெலிந்த பல்லியுடனான உரையாடல்!

விடியலை எதிர் நோக்கி...
அண்ணாந்து வானத்தை
பார்த்த வண்ணம் இருக்கிறது பல்லி.
சின்ன பல்லி. ..
பச்சையும் நாவலுமாய் அதன் நரம்புகள்..
பார்ப்பதற்க்கு பாவமாய் மெலிந்தும் இருக்கிறது..

நாக்கை எடுத்து ஏதோ சொல்ல எத்தனித்தாய் ..
உச்சு கொட்டியபடி என்னை
உற்றே பார்க்கிறது.
கடுகினை ஒத்த அதன் கண்ணிரண்டையும்
உருட்டியே பார்க்கிறது.

நான் உற்று பார்க்கிறேன்...
அதன் கண்விழிக்குள்.
ம்…
ஏக்கம் .. கோவம் தனிமை ……
எந்த மொழியில் சொல்லும் பல்லி..?

இந்த இராப்பொழுதில் யாருமற்று
நானும் பல்லியும்
தனித்தே இருக்கிறோம். ..
மெல்லிய குரலில் “ச்சு ச்சு ச்சு”
என்று சத்தம் கொடுத்தேன்..

பல்லி "பேச்சு" கொடுத்தது.
நான் பயந்து வியந்து பிரமித்தேன்..

உறங்காமல் விழித்திருந்து ..
அழுது சோர்ந்து …
கறுத்து சிறுத்திருந்த என் விழிகளை
தன் மெல்லிய வாலால் தடவிற்று.

தனிமை.. இரவு …அழுகை..
கொடுமை …
பல்லிக்கு புரிந்தது..
சில மனிதர்க்கு புரிவதில்லை!

“இலங்கை… என் நாடு..
என் தாய் நாடு..
அம்மம்மா வீடு …அம்மா தம்பி
சித்தி
வளவு….மண்..
உறவுகள்…”

பல்லியின் வால் ஸ்பரிசத்தில்
உளறத்தொடங்கியிருந்தேன்..

பல்லியுடனான பேச்சுக்கள்
நீண்டு வளர்ந்தன..
இலங்கையின் போரினை போல..

முடிவில்…
பல்லியும் நானும் சேர்ந்தே அழுதோம்.!!